(၁) ၎င်းသည် စက်ဝိုင်းပုံ တုန်ခါစက်ကွင်းဖြစ်ပါက အရိုးရှင်းဆုံးနှင့် အဖြစ်အများဆုံးအကြောင်းရင်းမှာ စက်ဝိုင်းပုံ စောင်းနေခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ လက်တွေ့တွင် ၂၀ ဒီဂရီ စောင်းနေခြင်းသည် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။ စောင်းနေသောထောင့်သည် ၁၆ ဒီဂရီထက်နည်းပါက ဇကာပေါ်ရှိ ပစ္စည်းသည် ချောမွေ့စွာ မရွေ့လျားနိုင် သို့မဟုတ် လိမ့်ဆင်းသွားမည်ဖြစ်သည်။
(၂) ကျောက်မီးသွေးပြွန်နှင့် ဇကာမျက်နှာပြင်ကြားရှိ ကျဆင်းမှုသည် အလွန်သေးငယ်သည်။ ကျောက်မီးသွေးကျဆင်းမှု ကြီးလေ၊ ချက်ချင်းသက်ရောက်မှုအား ပိုများလေဖြစ်ပြီး စစ်ထုတ်နှုန်း မြင့်လေဖြစ်သည်။ ပြွန်နှင့် ဇကာကြား အကွာအဝေး အလွန်သေးငယ်ပါက ကျောက်မီးသွေးတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသည် ဇကာကို မြန်မြန်မဖြတ်သန်းနိုင်သောကြောင့် ဇကာပေါ်တွင် စုပုံလာမည်ဖြစ်သည်။ ဇကာစုပြီးသည်နှင့် စစ်ထုတ်နှုန်း နည်းပါးလာမည်ဖြစ်ပြီး ဇကာ၏ တုန်ခါမှုအရည်အသွေးလည်း မြင့်တက်လာမည်ဖြစ်သည်။ ဇကာတုန်ခါမှုပမာဏ မြင့်တက်လာခြင်းသည် ဇကာ၏ amplitude ကို မလွဲမသွေ လျော့ကျစေပြီး amplitude လျော့ကျခြင်းသည် ဇကာ၏ လုပ်ဆောင်နိုင်စွမ်းကို လျော့ကျစေမည်ဖြစ်သည်။ ပြင်းထန်သောကိစ္စများတွင် ပစ္စည်းပုံသည် ဇကာမျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးပေါ်တွင် ဖိမိပြီး ဇကာကို အလုပ်မလုပ်စေပါ။ ယေဘုယျအားဖြင့် ကျောက်မီးသွေးကျွေးပြွန်နှင့် ဇကာမျက်နှာပြင်ကြားတွင် ၄၀၀-၅၀၀ မီလီမီတာ ကျဆင်းမှုကို ပြုလုပ်သင့်သည်။
(၃) အစာကျွေးတိုင်ကီ၏ အကျယ်သည် အသင့်အတင့်ရှိရမည်။ အလွန်အကျွံတင်ဆောင်ထားပါက ပစ္စည်းကို မျက်နှာပြင်၏ အကျယ်အဝန်းအတိုင်း ညီညီညာညာ ဖြန့်ဝေနိုင်မည်မဟုတ်ဘဲ စစ်ထုတ်ဧရိယာကို ကျိုးကြောင်းဆီလျော်စွာနှင့် ထိရောက်စွာ အသုံးမပြုနိုင်ပါ။
(၄) ထိုးဖောက်ဇကာ။ ကျောက်မီးသွေးစိုစွတ်နေချိန်တွင် ဇကာသည် အုတ်ခဲပုံသဏ္ဍာန်ဖြစ်လာပြီး ဇကာမရှိသလောက်ဖြစ်သည်။ ဤကိစ္စတွင် ထိုးဖောက်ဇကာကို ဂဟေဆော်ဇကာအဖြစ် ပြောင်းလဲနိုင်သည်။
ပို့စ်တင်ချိန်: ၂၀၂၀ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလ ၁၇ ရက်